Van jongs af aan riep ik altijd dat ik fysiotherapeut wilde worden. En dus begon ik vol goede moed aan de opleiding. Maar na twee jaar liep het toch anders. Door een paar ingrijpende gebeurtenissen in mijn privéleven én doordat ik mijn studie niet genoeg prioriteit gaf, moest ik helaas stoppen. Op dat moment vond ik dat natuurlijk ontzettend balen. Maar achteraf… ben ik dankbaar. Want als dat niet was gebeurd, had ik alles wat daarna kwam nooit mogen meemaken.

Ik geloof in het lot. Alles komt zoals het komt. En als ik nu terugkijk, zie ik een prachtige reis die ik heb mogen afleggen.

Na mijn opleiding fysiotherapie besloot ik een tussenjaar te nemen en vertrok ik naar Oostenrijk om skiles te geven. Ik was toen 20 jaar oud. De lessen die je leert door op jezelf te wonen in een ander land, waar ze ook nog eens een andere taal spreken, leer je niet op school. Ik raad het iedereen aan! Al is het voor de ouders vaak even slikken (voor de mijne in ieder geval wel 😉) als je ineens aankondigt dat je stopt met studeren om skiles te geven in de bergen.

Aan het einde van het skiseizoen wist ik het zeker: bezig zijn met mensen én sport is voor mij de perfecte combinatie. Op de valreep meldde ik me aan voor de laatste toelatingsronde van de Fontys Sporthogeschool om opgeleid te worden tot docent lichamelijke opvoeding. Zo gezegd, zo gedaan.

Tijdens mijn stages op verschillende scholen ontdekte ik al snel dat het beroep van gymdocent niet helemaal mijn ding was. En eerlijk is eerlijk: de bergen bleven roepen. Dus na het behalen van mijn hbo-diploma vertrok ik opnieuw naar Oostenrijk om te doen wat ik het liefste doe: jong en oud aansteken met mijn passie voor skiën.

In de zomers werkte ik als buitensportinstructeur, veelal in de Belgische Ardennen. Daar organiseerden we survivalcamps voor scholen en bedrijven. Hiken, kanoën, klimmen, abseilen, mountainbiken, speleologie, hoogteparcours en allerlei spellen: ik mocht het allemaal begeleiden. Een ontzettend leerzame tijd waarin ik mijn improvisatievermogen én organisatietalent flink heb kunnen ontwikkelen.

De combinatie van sport, mensen en natuur is waar mijn hart sneller van gaat kloppen.

Na een paar jaar volgde een nieuw hoofdstuk: Zwitserland. Daar gaf ik skiles, werkte ik in de horeca én gaf ik massages in een mooi hotel. Ik heb er zes jaar lang genoten van alles wat Zwitserland te bieden heeft. Nog steeds kom ik er graag en regelmatig.

Toch begon er iets te knagen… Het seizoenswerk was prachtig, maar het steeds weer zoeken naar een nieuw zomerbaantje en tijdelijke woonruimte begon me op te breken. Daarbij kwam dat mijn broer en zijn vriendin inmiddels een zoontje hadden van 1,5 jaar oud. Hij begon me te herkennen – en ik wilde niet de tante zijn die hij maar een paar keer per jaar in het echt zag.

Na 14 jaar in het buitenland voelde ik de behoefte om weer wat dichter bij mijn familie en vrienden te zijn. En ik was toe aan een nieuwe uitdaging. Dus… ik verhuisde terug naar Nederland en haalde mijn diploma Personal Trainer PRO bij CHIVO. Ik schreef me in bij de KvK en begon met circuittraining in de tuin van mijn ouders, met meiden waar ik vroeger mee op school had gezeten. Dankzij mond-tot-mondreclame groeide het groepje snel. Die lessen geef ik nu nog steeds, met heel veel plezier – en altijd buiten.

In Zwitserland deed ik zelf fanatiek aan Jumping Fitness, een intensieve conditietraining op de trampoline. De trainster daar, en inmiddels goede vriendin Sarka, spoorde me aan om zelf trampolines aan te schaffen zodat ik de lessen ook in Nederland kon geven. En zo geschiedde. Ook deze lessen geef ik wekelijks – natuurlijk buiten!

Daarna volgde personal training, maar dan op mijn eigen manier. Niet in een vaste gym, maar lekker buiten of bij mensen thuis. Met een busje vol materialen rijd ik door de regio om mijn sporters te helpen bij hun persoonlijke doelen.

Ik ben niet het type personal trainer dat mensen klaarstoomt voor bodybuildingwedstrijden. Mijn visie is: blijf lekker in beweging, zodat je vitaal ouder kunt worden en je lichaam geen belemmering wordt voor wat je wilt doen. De focus ligt bij mij op je goed voelen in je lijf en het optimaal blijven gebruiken, zodat je zo min mogelijk hoeft in te leveren naarmate je ouder wordt.

En lichamelijk welzijn gaat hand in hand met geestelijke balans.

Ik ben al jaren bezig met het verwerken van oude trauma’s en het zoeken naar energetische balans. Via cursussen, retraites, therapieën, familieopstellingen, boeken en podcasts heb ik veel mogen ontdekken. Iedereen draagt wel ergens opgeslagen emoties met zich mee – bewust of onbewust – die je kunnen hinderen in je dagelijks leven.

Voor mij was NEI-therapie (Neuro Emotionele Integratie) een waardevolle sleutel. Het heeft me geholpen om oude blokkades los te laten. Omdat ik er zo enthousiast over ben, ben ik in augustus gestart met de opleiding tot NEI-therapeut. Deze opleiding duurt een jaar, dus voorlopig kan ik je nog niet behandelen – maar wie weet in de toekomst!

Wat ik wél nu al aanbied, zijn klankschaalmassages. Mijn eerste ervaring hiermee deed ik op in Zwitserland, via een Duitse collega in het hotel waar ik werkte. Omdat ik zelf sport- en neuromasseur ben, was ik nieuwsgierig. “De beste manier om het uit te leggen, is door het te ervaren,” zei hij. Dus ik onderging het zelf – en dat was heel bijzonder.

Tijdens de massage voelde het alsof ik boven de tafel zweefde, in een staat tussen wakker en slapen. Volgens mijn collega had ik zelfs een paar keer met mijn lichaam geschokt, wat wijst op het doorbreken van blokkades – zelf heb ik daar niets van gemerkt. Na afloop voelde ik me ontzettend moe, maar de volgende ochtend barstte ik van de energie. Alsof ik gereset was.

Destijds vond ik het nog een beetje ‘zweverig’, maar inmiddels begrijp ik de kracht ervan veel beter. En nu ik zelf klankschaalmassages geef, vind ik het fascinerend en helend om te doen.

Tot slot is er nog iets wat perfect aansluit bij mijn pad: sieraden met betekenis. Net als zovelen ben ik dol op sieraden én op natuurstenen. Uren kan ik me verdiepen in hun herkomst en werking.

Afgelopen kerst gaf ik mijn sporters, ter ere van het vijfjarig bestaan van mijn bedrijf, een natuurstenen armbandje cadeau met een kaartje erbij waarop de betekenis stond. Ze mochten één voor één rustig iets uitkiezen. Het was prachtig wat er gebeurde: verhalen kwamen los, emoties kwamen boven. De kaartjes bleken vaak spot-on.

Dat raakte me. Hoe mooi is het om mensen op die manier te kunnen raken, en ze tegelijk iets moois mee te geven om te dragen. En zo werd mijn sieradentak geboren: Unique with Gems.

Hoe ik dit precies ga vormgeven, ben ik nog aan het ontdekken. Ik denk aan "Tupperware-achtige" avonden waarbij je de sieraden van dichtbij kunt bekijken en voelen. Een webwinkel is (voor nu) niet mijn doel.

Wil je de huidige collectie zien? Die staat op mijn Instagrampagina: @uniquewithgems

Zoals je misschien al gemerkt hebt: ik doe alles met hart en ziel. Ik wil houden van wat ik doe – en dat uitstralen.

Het verhaal over mijn manier van coachen vind je onder het kopje Coaching. Heb je vragen? Stel ze gerust!